Jesienne nastroje i ciasto pomarańczowe

W pracy obok mojego biurka stoi drugie, przy którym siedzi starszy, siwiutki z brodą i wąsami (jak Św. Mikołaj, którego wszyscy kochają i podobno wymyśliła go coca - cola) starszy pan. To nasz księgowy. Jest typowym księgowym, który wszystko wie i na wszystko ma odpowiedź. Jak to księgowy. Tyle że On naprawdę wszystko wie. Przy tym wszystkim jest niezwykle skromny. Bardzo mi imponuje jego wiedza i tak naprawdę brak rutyny w tym zawodzie. Jest jeszcze coś co mi w nim imponuje. To wieczny optymizm i uśmiech. Jest niesamowity. Zawsze jak przychodzę do pracy pytam go: co dobrego Panie Antoni ? a on zawsze odpowiada tak samo: Wszystko dobre, oby tak dali :) 

Szkoda że optymizmem nie można się zarazić.  Jesień zawsze mnie tak dziwnie nastraja. Tak naprawdę bardzo lubię tą porę roku, ale zimno jakie jej towarzyszy i krótsze dni sprawiają, że nie umiem się 

odnaleźć w nowej rzeczywistości. Wczoraj Ktoś, kto czasem próbuje mi coś "włożyć do głowy" powiedział mi, że zrobiłam ładne zdjęcie.  Kurcze to było bardzo miłe, tyle że to zdjęcie było z przed roku. Ale to nic i tak poczułam się lepiej. Zaraz sobie upiekłam ciasto. A w między czasie kurier przywiózł mi nowy komputer. Potem jeszcze tylko kubek gorącej herbaty i kawałek ciasta pomarańczowego. 

                                           Potem jeszcze wieczorna wymiana sms-owa z moim Braciszkiem.

 Już mogę spać spokojnie. 

Dobranoc.

Niektóre dni układają się jak puzzle i kończą się bardzo przyjemnie prawda ? 

Przepis na ciasto pomarańczowe na "Słodkich Cudach"
Udanego wieczoru :)